Վերջին մի քանի օրերի ընթացքում, երբ Ադրբեջանը փակել է Բերձորի ճանապարհը, ադրբեջանցի «էկոլոգները» տարբեր ձևերով փորձեցին վարկաբեկել, ծաղրել և վիրավորել ռուսաստանցի զինվորականներին։
Եթե ժողովրդի մի ստվար զանգված նրան անվանում է՝ «Կապիտուլյանտ-Հողատու-Դավաճան», ապա իր իսկ աջակիցների, մոլի ֆանատների ու ալտրուիստ սատարողների կողմից վերջինս ստացել է՝ «Խեղճ» մականունը:
Հրապարակի ու ողջ մայրաքաղաքի լույսերից, ոստիկանապատ տոնածառից պլշած, հիացած ու հոտային հրճվանք ապրողներին ասեմ, որ Երևանը երբեք այսքան անճաշակ, գեղցու մակարդակի, թրքաոճ զարդարանք չի ունեցել։
ԵՊՀ ուսանողների ակցիան Ռուսաստանի դեսպանատան մոտ և հատկապես դեսպանատանը հանձնած նամակի բովանդակությունը ցույց են տալիս, որ պատմություն առարկան լուրջ շտկման կարիք ունի, քանի որ պատմության չիմացությունը պետությունների և ժողովուրդների վերացման պատճառ կարող է դառնալ։
Պատուհանիս դեմ ՌԻՈ մոլն է։ Ամեն տարվա պես, բակում տոնածառ են տեղադրել։ Այսօր, այսպես ասած, բացումն է։ Երաժշտություն է հնչում՝ ռիթմիկ, անկեղծ ասած, նաև գեղեցիկ երգեր են՝ հայերեն, անգլերեն...
Ադրբեջանը Նախիջևանին կապող ճանապարհի կարգավիճակի և գործելու պայմանների հարցում ներքաղաքական քննարկումների հռետորաբանությունը բավականին կուսակցականացված է և օբյեկտիվության պակաս ունի: Ի սկզբանե նշեմ, որ իդեալական և շահավետ տարբերակը Հայաստանի համար կլներ այն, որ այդ ճանապարհը գործեր որպես սովորական կապուղի...